Symptomen
Symptoom en gevolg
Zoals elk mens van nature links- of rechtshandig is, is ook elk paard dat. Het paard heeft zogenaamd een moeilijke en makkelijke kant. De spieren van het paard zijn aan een kant kort en stijf en aan de andere kant lang en slap. Het paard komt niet naar binnen met zijn binnenheup, kan daardoor niet goed ondertreden en niet voorwaarts neerwaarts lopen. De ene oefening zal hierdoor vloeiend gaan terwijl dezelfde oefening de andere kant veel moeite kost. Het paard kan dit kenbaar maken door het bit aan een kant vast te pakken of door zelfs te gaan staken. De spieren aan de rechterkant (binnenkant) zijn kort en stug. De spieren aan de linkerkant (binnenkant) zijn kort en stug. In wendingen of op de volte linksom zal het paard zich naar binnen laten ‘vallen’. Meeste gewicht op het linker voorbeen. Paard geeft linksom makkelijker na dan rechtsom. In wendingen of op de volte rechtsom zal het paard zich naar binnen laten ‘vallen’. Meeste gewicht op het rechtervoorbeen. Ruiter zit meer op rechts.
Hieronder staan de kenmerken en symptomen die horen bij een links- en rechtsgebogen paard.
Symptoom
De spieren aan de linkerkant (buitenkant) zijn lang.
De spieren aan de rechterkant (buitenkant) zijn lang.
Gevolg
Voor alle paarden geldt dat scheefheid zich kan uiten in:
- ongelijke aanleuning
- niet nageeflijk
- het 'vastpakken' van het bit aan een kant
- zwaar op de hand
- de teugels als vijfde been gebruiken
- het hoofd kantelen
- schudden met hoofd
- tandenknarsen
- niet willen halsstrekken
- in de verkeerde galop aanspringen
- overkruist aanspringen
- telgang in stap
- niet vierkant halt kunnen houden
- scheef achterwaarts gaan
- oefening wel de ene kant op kunnen uitvoeren en niet op de andere hand
- kijkerigheid
- ongewenst versnellen
Als een paard scheef is en pijn heeft begint dit vaak met kleine signalen, zoals met het hoofd schudden, tandenknarsen, hoofd kantelen etc. Mocht de ruiter hier geen gehoor aan geven dan zal het paard uiteindelijk kunnen gaan bokken en steigeren om het ruitergewicht, wat hij als onaangenaam (of pijnlijk) ervaart, van zijn rug af te te krijgen. Het is belangrijk als ruiter, hoewel dit niet makkelijk is, om goed naar je paard te luisteren en onderscheid te maken tussen pijn en onwil bij het paard. Paarden vertellen veel, vaak tot in de kleinste details, maar ruiters luisteren niet altijd, zodat het paard moet "schreeuwen" om gehoord te worden.
